جت بت

بیسبال در سال 2002. باد سلیگ کمیسر لیگ اصلی بیسبال بود و بری باندز به تازگی رکورد یک فصل خانگی را در فصل قبل شکست. بازی آل استار با تساوی شرم آور به پایان رسید. اکسپوها هنوز در مونترال بودند و هیوستون آستروس هنوز در لیگ ملی بودند.

این جلسات پس از 11 سپتامبر و قبل از کنگره در مورد PED در بیسبال بود. هیچ کس نمی دانست تغییر دفاعی چیست و تجزیه و تحلیل به عنوان Moneyball شناخته می شد. و ما با یک سری جهانی به پایان رسیدیم که فرشتگان آناهیم با غول های سان فرانسیسکو در یک مجموعه حماسی 7 بازی روبرو شدند که در آن دو فرنچایز که دهه ها را در آرزوی قهرمانی در سری جهانی گذرانده بودند، در نهایت این شانس را پیدا کردند که یکی را به خانه بیاورند.

از آن زمان تاکنون چیزهای زیادی در بیسبال تغییر کرده است، اما به نظر می رسد که این سریال به این مدت قبل اتفاق نیفتاده باشد. شب‌های تند کالیفرنیا پس‌زمینه زیبایی برای یکی از جالب‌ترین سریال‌های اخیر بود. بیایید به سری جهانی 2002 نگاه کنیم.

الیوت ورسل می نویسد: در لیورپول، لیام اسمیت مبارزه ای را که پیش بینی می کرد با حسن مواکینیو انجام نداد، در حالی که ناتاشا جوناس بهترین عملکرد حرفه ای خود را ارائه داد.

مبارزه میان وزن بین لیام اسمیت و حسن مواکینیو روی کاغذ به اندازه کافی مناسب به نظر می رسید، اما همیشه این احساس وجود داشت که مبارزه ناتاشا جوناس برای عنوان قهرمانی WBC و WBO در وزن فوق سبک وزن با پاتریشیا برگولت رویداد اصلی واقعی امشب (3 سپتامبر) در لیورپول بود.

منطقی بود که اینطور باشد، با توجه به اینکه اسکای اسپورت آماده است تا شنبه آینده (10 سپتامبر) یک کارت تمام زنانه را ارائه دهد و جوناس، کسی که به دلیل فعالیت های بوکس و او به رشد خود ادامه می دهد. کار به عنوان یک کارشناس، تبدیل به چیزی شبیه به دیر شکوفایی شده است.

اکنون، البته، با تماشای هر دو مبارزه، ترتیب نوک زدن واضح است، به وفور. زیرا در حالی که اسمیت نمی توانست هیچ کاری در مورد چیزی که مواکینیو عملاً بدون نمایش بود انجام دهد، و نه این که او را به راحتی در راند چهارم یک مبارزه عجیب و اساساً بیهوده متوقف کرد، در نهایت این جوناس بود که جمعیت را به هیجان آورد. تسلط 10 دوری بیشتر بر Berghult.

چیزی که به نظر می رسید، یک مبارزه دشوار برای جوناس، از نظر سبک، برای او نسبتاً ساده بود، با این حال او مسابقه را با آگاهی از نیاز به ارائه عمل هدایت کرد و همچنین، در تمام طول مدت به دنبال پایان بود. این بهترین نمایش حرفه‌ای بود، با دور اول ناخوشایند (شاید تنها راندی که از دست داد) به زودی فراموش شد، زمانی که جوناس شیار خود را پیدا کرد، برگولت را با قلاب‌های راست تیز و شوت‌های بدن متواضع کرد و از قدرت برترش برای قلدری کردن او استفاده کرد. حلقه.

قدرت جوناس که هنوز در وزنی غیرطبیعی کار می‌کرد، در اینجا بسیار مهم بود و به نظر می‌رسید که برای Berghult بسیار زیاد بود، که از راه دور و با مشت‌های مستقیم موفق بود اما هر زمان که به جوناس اجازه می‌داد غرق می‌شد، 12-2-1 (8) نزدیک شدن به. نزدیک شوید جوناس هم همین کار را کرد و اغلب، مخصوصاً که از وقایع دور اول ناامید شده بود، و دیری نگذشت که جوناس کنترل را به دست گرفت و هم بدن برگولت را کتک زد و هم سرش را با دست چپ به عقب برگرداند.

در پاسخ، Berghult، 15-1 (3)، سعی کرد حرکت کند، و چنگ بزند، و در واقع در نیمه اول هشتم با قدرت به عقب برگشت، درست زمانی که جوناس شروع به شاید کمی از خود راضی شدن کرد. با این حال، در همان دور بود که جوناس، مشتاق این بود که نگذارد برتری او از بین برود، با علاقه پاسخ داد، غرور، مقاومت و اعتماد برگولت را بیشتر تضعیف کرد، و در پایان راند را روی کارت امتیازی سه داور گرفت.

آنها، برای میل من، و همچنین برای جوناس، زمانی که در پایان مسابقه ارائه شدند کمی گسترده بودند (100-90 دو بار، و 99-91)، اما بوکسور لیورپول، که اکنون دارنده کمربند WBC و WBO است، برنده خواهد شد. یک ذره اهمیت نده پیشرفت از مبارزه ای به مبارزه دیگر، شاید بزرگترین مشکل او در آینده تصمیمی است که باید در مورد وزنی که آینده اش در آن قرار دارد بگیرد. به هر حال، این حس وجود دارد که بهترین روزهای او همیشه در سبک وزن یا فوق سبک وزن خواهد بود، با این حال، با دو کمربند در حال حاضر به نام او، بحث کردن با فرم جوناس به عنوان یک وزن فوق‌العاده سخت است و به همان اندازه سخت است. او را از داشتن تیتر در هر کارت آینده در لیورپول محروم کنید.

در حال حاضر، موقعیت عنوان قهرمانی متعلق به لیام اسمیت، دارنده کمربند وزن فوق‌العاده WBO است که مبارزه امروزش مقابل حسن مواکینیو، 20-3 (14)، نمی‌توانست ناامیدکننده‌تر باشد.

اسمیت یک بازی عجیب از ابتدا، پر از خطاهای فراوان، مشت های دیرهنگام و ناک دان های مشکوک، کار را در چهارمین بازی انجام داد، زمانی که مواکینیو دو بار روی بوم افتاد، بار دوم به نظر می رسید که ترک می کند.

دلیل آن هر چه که باشد، اسمیت، 32-3-1 (19)، متأسفانه بیشتر با سؤالات باقی مانده بود تا پاسخ، و به همین دلیل، همه ما در خانه یا از کنار رینگ تماشا می‌کردیم. .